Моя Родина

ot;,
"Што больш цвёрдае, чым камень? — сэрца маці",
"Што больш за ўсё спагадлівае?— сэрца маці".
Нездарма існуе пра яго павучальная легенда:
(Украінская легенда "Сэрца маці" ў апрацоўцы Т. І. Лнаровіч. Расказвае навучэнец. )
Гучыць мелодыя песні "Мацярынская памяць",муз. А. Фельдмана. Легенда "Сэрца маці".
Быў у маці адзін сын. Ажаніўся ён з дзяўчынай неапісальнай прыгажосці і прывёў яе жыць у родную хату. Не палюбіла нявестка свекрыві 1 кажа мужу: "Няхай твая маці не заходзіць у пакой, няхай жыве ў сенях!".
Стала жыць маці ў сенях і баялася паказацца нявестцы на вочы.
Але і гэтага маладой жонцы здалося мала. Кажа яна мужу: "Каб і духам тваёй маці не пахла ў хаце! Няхай жыве яна ў хляве!"
Стала жыць маці ў хляве. Толькі ноччу выходзіла са свайго сховішча.
Аднойчы нявестка-прыгажуня адпачывала пад яблыняй і ўбачыла, што маці выйшла з хлява. Разгневалася жонка і прыбегла да мужа: "Калі хочаш,каб я з табою жыла, забі сваю маці, вымі з грудзей сэрца і прынясі мне".
Не падумаў сын, зачаравала яго прыгажосць жонкі. Прыйшоў ён да маці і кажа: "Пойдзем,мама,пакупаемся ў рэчцы".
"Пойдзем,сынок,калі трэба," — адказала маці.
Ідуць яны камяністым берагам. Зачапілася маці за камень, пахіснулася. Раззлаваўся сын: "Што ты, маці, спатыкаешся? Чаму пад ногі не глядзіш? Ідзі хутчэй, а то і да вечара мы так не дойдзем!"
Прыйшлі, распрануліся, пакупаліся. . .
Сын забіў маці, выняў з грудзей яе сэрца, паклаў на кляновы лісток, нясе. Трапечацца маленькае сэрца маці.
Зачапіўся сын за камень, упаў, пабіў калена. Упала на востры камень і гарачае сэрца маці, акрывавілася, затрапятала і прашаптала: "Сыночак мо