болып бағалануы мүмкін.
Қазақстан Республикасының азаматтық заңнаманың жағдайын ескере отырып, рента қатынастарының және заем қатынастарының заңды нысандарын айқын ажырату керек. Кейде заңгерлер бұны түсіне тұра немесе түсінбей-ақ олардың ажыратылысын ескермейді, бұл жағдайды ескермеу заңды бұрмалауға әкеліп соқтырады, мемлекетіміздің қаржы жүйесіне нұқсан келтіруі мүмкін, жалпылама мүдделерді жария (қоғамдық) бұзады. Тараптар рента төленуі үшін берілген жылжымайтын мүлікке (жер учаскесіне, ғимаратқа, құрылысқа немесе жылжымайтын мүлікке) рента ауыртпалық тудыратынын жоққа шығара алмайды. Егер рента төлеуші осындай мүлікті иелігінен шығарса, нода рента шарты бойынша оның міндеттемелері мүлікті иемденушіге өтеді. Бұл заңнамалық шешім Ген негізінде рента төлеушінің де рента алушының да мүдделерін ескереді. Болашақта рента алушы ҚР АК 533-бабы 2-тармағымен қарастырылған мүкіншіліктерді пайдаланып құны аз емес мүлікті өзіне қайтарып алатынын жоққа шығармау керек.
Ал, егер рента ауырпалығы туралы 520-бабы нормасының әсерін жылжитын мүлікке де таратса, онда бұнымен рента төлеушінің құқықтары негізсіз кемсітіледі. Сондықтан, жылжитын мүлік иеліктен шығарылған кезде талаптардың қатынасы ренталық міндеттеме көлемінде сақтала береді, одан асып шықпайды.
Тағы да мынаны қосып айтуға болады. Рента ауыртпалығының мүлікпен бірге еру (ауысу) сипаты болғанымен, өмір бойы асырауда ұстау қатынастарын қоспағанда, оның заттық-құқықтық мінезі болмайды.
Рента төленуін қамтамасыз ететін норманың міндетті мәні бар. ҚР АК 521 бабының 1-тармамына сәйкес, рента төленуі үшін жер бөлшегіне немесе өзге жылжымайтын мүлікке құқық берілетін болса, рентаны алушы рента төлеуші міндетін қамтамасыз ету мақсатында сол мүлікке келіп құқығына иеленеді. Рента төленуін өзге жолмен де қамтамас
Страницы: << < 2 | 3 | 4 | 5 | 6 > >>