ниши лозим.
oo Ишлаб чиқаришни фақат жамоада обрў-эътиборга эга бўлган раҳбаргина яxши бошқара олади. Айни пайтда шуни унутмаслик керакки, обрў фақат xизмат мавқеи билан эмас, балки, аввало, билим, тажриба, ишга ва xодимларга муносабат билан орттирилади.
oo Рахбар вазмин, хар кандай вазиятда хамўзини тутабиладиган, одобли ва xушмуомала бўлиши зурур. Ўз xатти- харакатини назорат кила оладиган, кайфияти ва сезгиларини тия биладиган, юриш туришида бўйсинувчиларга ўрнак кўрсатадиган бўлишга мажбурдир
oo Буйрук хаммага хам ёкавермайди. Шу сабабли бўйcинувчи xодимларга бериладиган фармойиш факат бевосита буйрук шаклида бўлмасдан, балки топширик ва вазифа, маслахат тарзида хам бўлиши керак. Бу ўринда куйидаги ибратли иш услубини билиш фойдадан xоли эмас
Рахбар фазилатлари тўғрисида Гиппократ фикрлари
oo Гиппократнинг фикрича, агар кишида заъфарон сафро устун турса, бундай киши тезкор, қатъий, ҳаракатчан бўлади. Бу тоифа кишиларни Гиппократ холериклар (қони қизиқ кишилар) деб атаган. Қадимги юнонлар сафрони "холей" дейишган.
oo Холериклар - кўтаринки руҳда ишлай оладиган, қаршиликларни енга оладиган кишилар бўлиб, уларнинг ишлаш завқи кайфиятининг бузилиши биланоқ тез ўзгариши мумкин. Улар сержаҳл, ўзини яхши кўрадиган, тез гапирадиган одамлар бўлиб, бошқалардан гапининг оҳанги ўзгарувчанлиги билан ажралиб туради. Холерикларнинг вазминлик даражаси худди сангвиникларникидек бўлади. Раҳбар ва бошқа кишиларга нисбатан ўзини тўғри тутади.
oo Ниҳоят, Гиппократ яна бир тур кишиларни ажратадики, бундайларнинг аҳволи, руҳияти бир хилда турмайди. Улар ёмон кайфиятга кўпроқ мойил бўладилар, арзир-арзимас нарсалардан қаттиқ куюнаверадилар. Бундай кишиларни улуғ шифокор меланхоликлар деб атаган. Қадимги юнонларда "мела
Страницы: << < 1 | 2 | 3 | 4 > >>