Жыр алыбы - Жамбыл

н жетем деп,
Кешусіз теңіз, асусыз.
Таудан да зырлап өтем деп,
Бөгеттен бірақ өте алмай,
Шындыққа қуған жете алмай,
Ұзақ жүрдім тепеңдеп.
9-оқушы:Қайта келген жастық шақ.
Бұл Жамбыл жасап отыр тоқсан жасты,
Тоқсаннан әрі кетіп, жүзге асты.
Шебер сөз , асыл меруерт, шаттық күйі
Жамбылдан енді, сірә, құтылмас-ты.
Бұл Жамбыл көрген бұрын талау- таран,
Кез болды енді оған алтын заман!
Кең жатқан байтақ ұлан шежіремін,
Тарихтың домбырасын қолыма алам!. . .
10-оқушы:Жасымнан атым аян Жамбыл едім.
Жасымнан атым аян Жамбыл едім,
Сүрінбей қара өлеңге даңғыл едім.
Самғасам, сары түнде шалдырмайтын,
Қарқырап қайран даусым қалды менің.
Шалқыған самғап көкке қайран әнім.
Кіргіздің талай жерде тойдың сәнін.
А десем, аузымнан бытырайды,
Көкірегің кірілдеп,
Көздің алды іріңдеп,
Қаз- қаз басқан баладай,
Буындарың дірілдеп,
Қартайған соң , немене,
Қауіп ойлайтын күнің көп.
Айлашы екен кәрілік,
Бірге түнеп, бір жүріп,
Сыр білдірмей, сұрамай,
Не көрсетіп тонамай,
Мүшеңді алған біріңдеп.
12-оқушы: Алғадай баласына арналған өлеңдері.
Аттандыру.
Атаңнан бата ал ,балам,
Арғымақ атқа мін, балам,
Ақ сақалым желбіреп,
Артыңнан қарап мен қалам.
Құлағыңда, құлыным,
Дауысым жүрсін жырлаған.
Алғадайым, арлы едің,
Ата сөзін сыйлаған. . . .
13-оқушы: Балама хат.
Хатыңды, балам ,оқыдым,
Халіңді білдім сапардан.
Қуанып саған отырмын,
Гвардеец атанған.
Сұраншы, Саурық секілді,
Болыпсың , балам, қаһарман.
Қайтармай жаудан бетіңді,
Қаптаған қолға қасарған.
14-оқушы:Алғадай туралы.
Түне күні кеткеннен,
Ғали, жаңа келдің бе?
Алғадайдың мүрдесін
Жол жөн