2012 11:01
Қазір мемлекетшілдікті аз ойлайтын, ел туралы сөйлегенде қисынсыздыққа жиі жол беретін сабаздар отандық дін тарихын бұрмалап түсіндіріп жүр. Әрине, өкінішке қарай! Кеңестік қиын жылдары данышпан Мұхаң - Мұхтар Әуез амалсыз айтқан "Абайдың діні - ақылдың діні" деген тезисті қате долбарлағаннан шыққан "дін басқа, ақыл басқа" деген бейдауа пайым қазақ қалаларындағы мінберлі орындардан жырақ кетпеді. Таяуда алмаған атағы, отырмаған қызметі қалмаған ақсақал жасындағы бір академик осылай деп тұр. Бұл ғылым сөзіне пародия ғой.
Тағы да бірер мысал. Неге екенін білмедік, абайтанудың қазіргі қайсыбір мамандары Шығысты, дана ақынның діншілдігін ауызға ала отырып, "Қазақ жеріне ислам күшпен келген, ол ескі жәдігерліктерімізді түгел жойды" деп, түйеден түскендей қойып қалады. Дәл осы сөз санамызға "әке-шешем бекер үйленген, мен одан да жақсы адамдардан туатын едім" дегендей болып қабылданады. Қазақстан философ-ғалымдарының мақала-еңбектерін қараңыз: "тәңіршілдік дін" дегеннен көз сүрінеді. Байыптап көріңізші, айталық, ертедегі түрік дәуірінде бабаларымыз бір мезгілде көкке, айға, күнге, отқа, суға, т. б. табынды. Сонда "тәңіршілдік дін" қайда? Қазір бәріміздің көзіміз ашық, мұны ғылымда "пұтқа табыну" немесе "мәжусилік" дейді. Сол кезден ауысып, Абайға жеткен Тәңір сөздік ұғым ретінде Алланың балама атауы ғана болып тұр (парсыдан енген Құдай сөзі сияқты).
Толығырақ. . . Пікірлер (240)
Серік Қирабаев. Алашорда және қазақ әдебиеті
Алашорда
02. 12. 2012 10:20
Қазақ әдебиетінің тарихын, көне дәуірден бүгінге дейінгі өткен жолын зер сала қараған адам сол дәуірдің бәрінде де жалғасып үзілмей келе жатқан бір ұлттық идеяны көреді. Ол - халықтың бірлігі, тәуелсі
Страницы: << < 9 | 10 | 11 | 12 | 13 > >>