е "Родная деревня". Туган авыл
Туган авыл
Тау башына салынгандыр безнең авыл,
Бер чишмә бар, якын безнең авылга ул;
Аулыбызның ямен, суы тәмен беләм,
Шуңар күрә сөям җаным-тәнем белән.
Ходайшундаҗанбиргән, мин шундатуган,
ШундаәүвәлКоръәнаятенукыган;
ШундабелдемрәсүлемезМөхәммәтне,
Ничекмихнәт, җәфакүргән, ничекторган.
Истәнчыкмыймонда минем күргәннәрем,
Шатлыкбеләнуйнапгомерсөргәннәрем;
Абыйбеләнбергәләшеп, кара җирне
Сука беләнертып-ертыпйөргәннәрем.
Будөньяда, бәлки, күп-күпэшләркүрем,
Билгесездер -- кая ташларбутәкъдирем;
Кая барсам, кайда торсам, нишләсәмдә,
Хәтеремдәмәңгекалыртуганҗирем.
АЛЫП БАРУЧЫ: 1907 елның сары яфраклар белән түшәлгән Казан урамына атлы повозкага утырып Тукай килеп керә. Шушы елның көзеннән Тукайның Казан чоры -- халкына, Ватанына шигъри сүзен әйтер өчен бирелгән биш ел да сигез айлык дәвере башлана.
Тукай абый шигыре егоров Рслан
Ведущий Осенью 1907 года Тукай приезжает (по сути, возвращается) в Казань, чтобы посвятить свою деятельность творчеству. В столице Тукай работает в удушливой атмосфере типографии и, несмотря на плохое самочувствие, продолжает писать.
"Пар ат" Шайхутдинов Артур
Җиктереп пар ат, Казангатуп-турыкиттемкарап;
Чаптыраатларны кучер, суккалап та тарткалап.
Кичиде. Шатлыкбеләннурларчәчепайялтырый;
Искәнәкренҗилбеләняфрак, агачларкалтырый.
Һәр тараф тын. Уймиңа тик әллә ни җырлый, укый;
Нәрсәдәндеркүзэленгәнһәмтәмамбасканйокы.
Берзаманачсамкүзем, бертөрлеяп-яткыркүрәм;
Аһ, буниндиайрылу? Гомремдәбертапкыркүрәм.
Саубулинде, хуш, бәхилбул, и минем торганҗирем,
Мин болай, шулайитәмдип, төрлеуйкорганҗирем.
Хуш, гомериткәншәһәр! индеерактакалды
Страницы: << < 3 | 4 | 5 | 6 | 7 > >>