Нағыз досыңды тани біл, досым

Нағыз досыңды тани біл, досым.
Ерте заманда Ғажайыпстан деген ғажап мекен болыпты. Кереметі соншалық тіпті, табиғаты сөзбен суреттеуге келмейтін керемет, әрдайым құстардың ән салғаны, судың тау бойымен сыңғырлап аққан дауысы, тіпті желдің саққаны да ерекше бір әуенге бөлеп тұратын. Бұл мекенде жануарлардың сан алуан түрлері өмір сүріпті. Оның ішінде аю, қасқыр, түлкі, қоян, тиын және кірпі барлығы дос болыпты. Күндердің бір күнінде достар доп ойнап жүреді, кенеттен доптары ескі құдыққа домалап, түсіп кетеді.
- Енді допты қалай аламыз? - Кім көмектеседі? – деп достар шулап кетіпті. Сонда түлкі:
- «Аю, сен бізден қарағанда үлкенсің ғой, допты сен алып келші» - дейді.
Сонда аю:
- «Мен түсейін, бірақ сендер мені алып шыға алмайсыңдар ғой, мен ауырмын, одан да қасқыр түссін, ол менен қарағанда жеңіл» - депті.
Қасқыр боса:
- «Менің тырнақтарым өткір, допты жарып аламын, одан да түлкі түссін, оның мамықтай жұмсақ қүйрықтары бар» - депті.
Түлкі боса:
- «Достар, мені ата-анам күтіп отыр, апа мен атамның үйіне қонаққа барамыз деп едік, қарандаршы қоянның тырнағы жоқ, құйрығы ғана емес бүкіл денесі жұмсақ, оданда ол құдыққа түссін» - деп құйрығын бұлан еткізіп кетіп қапты.
Қоян боса:
- «Мен қараңғыдан қорқамын, одан да ағаштан ағашқа секіретін, басқамызға қарағанда ең шапшаң тиын түссін» - депті.
Тиын айналасына қараса кіп кішкентай кірпі ғана қалыпты. Тиын сондай ақ-көңіл, әрдайым айналасындағыларға жаны ашып, көмек қолын созып жүреді екен. Сонда тиын:

h

È
æ
è
ê
ö
J

4
:
F
H
Z


b
d
h
n

Œ

È
Ö
Ø
ð
ò
Aар, құдыққа түссем мен түсейін, бірақ ешқайсың кетпей мені күтіңдер» - дейді де, құдыққа түсіп кетед