з. Өскен кезде біздің ата-анамызға деген махаббатымыз бен қамқормызды көрген олар, бізге де сондай зор махаббат пен қамқорлықпен қарайды.
Баласын мәпелеп өсірген ата-анасы ,қартайған кезде өз бауыр етінен көретін азабы сорақылық қой. . . . .
Меніңше, ата-анасы өз баласынан ешнәрсе талап етпейді, қашан да баласының тілеуін тілеп отырады.
Бәріміз де ата-анана алдында қарыздармыз, себебі олар жастайынан төрт ұйқысын төрт бөліп, өсірді. Парызымыз ата-анамыз қартайғанда бағуымыз. Дүние кезек деген осы!!! Қарыз деп уақытша нәрсені айтады. Ал ата-ананың бізге жасаған жақсылығын толықтай өтеу мүмкін емес. Сондықтан ата-ананы сыйлап, ризашалығын алудың өзі парыз.
Әрбір ана өз баласының бақыты болуын қалайды.
Ана парызы алтынға бөлеуді емес, ана баласының адам болуың қалайды. Анаға осыдан артық тарту жоқ шығар.
Менің ойымша, ең бақытты адам-ол анасы бар адам.
Айналайын адамдар!
Бәрінің де анаң бар.
Қайғыға салмай жүрегің ,
Анаға дұрыс қараңдар!
Ана шуағымен жылынып, құшағында мейір алып жүрген біз-алтын ананы мәңгі қастерлеп, еңбегің бағалап өтейікші!
Страницы: << < 1 | 2 | 3