ағазға арыз болып жазылад.
Қайғыланып, қапаменен қан жұтқап,
Жас жүректің сырын ұққын азырақ.
Мен бақытсыз, өмірім тұман, қараңғы,
Сәуле орнына қайғы басты санамды.
Өзің көрген қасіреттің қанжары,
Қарс айырып көкірекке қадалды.
Өз-өзімнен жара салдым жаныма,
Білте өткізбей жас жүректің шамына.
Шырмауынан шыға алмай тұрмыстың,
Көндім, міне, табиғаттың заңына.
Ақыл айтар бір адамды таппадым,
Жалынсам да ешбір жанға жақпадым.
Әлі бастан қуғын көріп өмірден,
Көңілімді көр ішінде сақтадым.
Үмітім зор, мақсатыма жетермін,
Мұндай күнді мен де ұмытып кетермін.
Мүмкін, өмір қуғынынан құтылмай,
Мәңгі бақи жылауменен өтермін.
Сен оқисың, бақыттысың сондықтан,
Оку деген - маған болды енді таң.
Баянсыз бір гіршілікке алданып,
Бұл өмірден мешеу қалған мен бір жан.
Бақыттысың, пісер сенің жемісің,
Көгересің еңбек етіп ел үшін.
Сенің сондай оқушылык өмірің,
Өте қымбат, тәтті қиял мен үшін.
Иә, мен де сен сияқты өскен ем,
Тіл түйінін мектепке оқып шешкен ем.
Менде де үміт бар сияқты, бірақта
Дәл қазіргі өмірімнен сескенем.
Оқу десем, ет-жүрегім қан жылап,
Ғазиз басым мең-зең болып қайғырад.
Дел-сал болған жігерімді жетектеп,
Қиял кұсы алып-ұшып қаңғырад.
Сүйем мен де тіршіліктің дәм-тұзын,
Деп тілеймін: "Бар өмірім болса ұзын!"
Арман етед жас жүрегім шырылдап,
Көрсем-ау деп бақытты өмір жұлдызын.
Түсін, досым! Шермендеңнін зар үнін,
Сыртқа шықпай, ішті өртеген жалыным.
Сонау алыс шыңырауда - бір сәуле,
Сол сәуленің күтіп тұрмын жарығын.
Достым, мені неге болса көнді де,
Талай-талай "тамаша" күн көрді де
Страницы: << < 2 | 3 | 4 | 5 | 6 > >>