Алқабилер соты

тегориядағылар.
Алқабилер сот тергеуі мен сот жарыссөзі негізінде сотталушының кінәлілігі туралы мәселені шешті және оны кінәлі деп шешкен уақытта сот жазаның мөлшерін тағайындады. Алқабилер қатынасқан сот үкіміне тек кассациялық тәртіпте Сенатқа шағым жасауға мүмкін болды.
Бірақта 19 ғасырдың 70 жжылдарында Үкімет Ресейдегі демократиялық сот құрамынан шыға бастады, реакционерлер алқабилерді «сот жиыны» және «көше соты» деп атады. Алқабилер сотын ақтап шығуына революционер Вера Засуличтің ықпалы тиді. Белгілі реакционер К. П. Победоносцев былай деп мәлімдеді: «Алқабилер соты болмаса, Конституция бұдан ертерек болар еді».
19 ғасырдың 90 жылдары генерал прокурор Н. Муравьев алқабилер сотын қысқаруына орай сот құқығын қайта қарау комиссиясын құрды.
Белгілі ресейлік заңгер А. Кони сот палатасының прокурорлары мен төрағалары мәжіліске шақырып, онда алқабилердің сотталушыны заңсыз әрекет арқылы ақтап шығаруы дәлелденді. Алқабилер сот мәжілісінің ақтау үкімі- 35 құраса, алқабилердің құрамынсыз қаралған сот-32 құрады.
Мәжіліс алқабилер сотының қажеттілігін қолдады. Сонымен қатар бұл шешімді Петербург университетінің заңгерлік қоғамы мен Мемлекеттік Кеңес қолдап шықты.
32 жылдан соң 1864 жылы Ресей кіріспесінде әйгілі орыс сот қызметкері А. М. Бобршцев-Пушкин өзінің «Эмпиричиские закономерности деятельности руского суда присяжных» (М. 1986) атты еңбегінде былай деген: «алқабилер соты барлық Ресей халқына 1864 жылы 20 қарашадағы жарлықтағы туған күндегідей сол бір сфинкс болып қалуда».
Заңға сәйкес бірінші кезекте алқабилер қатарына мемлекеттік немесе қоғамдық қызметтегі тұлғалар, ал қалғандарына міндетті мүліктік ценз қойылды. Ресей астанасында келесі сословиелік құрылымға бөлінді: ақсүйектер мен шенеуніктер-50, көпестер-20, мещандар-15,шаруала