когда его догонит пуля,
А второй раз - в памяти народной.
Второй раз умирать страшнее.
Второй раз человек должен жить!
/Фонограмма: "Лакримоза" (В. А. Моцарт, "Реквием"). На сцене три чтеца. /.
Чтец 1: "Встала пшеница спелая,
Тихо плывет рассвет.
Все, что могли вы сделали,
Ребята, которых нет!
Чтец 2: Плакать устали матери,
Но через толщу лет
Смотрят на нас внимательно,
Ребята, которых нет!
Чтец 3: Будто склоняясь над судьбами!
Будто шагая вперед
Нам они стали судьбами -
Ребята, которых нет!"
/Свет гаснет. Чтецы уходят со сцены/.
Мы, беларусы — мiрныялюдзi,
Сэрцамадданыяроднайзямлi,
Шчырасябруем, сiлыгартуем
Мы у працавiтай, вольнай сямi.
Слаўся, зямлiнашайсветлаеiмя,
Слаўся, народаўбратэрскiсаюз!
Наша любiмаямацi-Радзiма,
Вечна жывiiквiтней, Беларусь!
Разам з братамiмужнавякамi
Мы баранiлi родны парог,
У бiтвах за волю, бiтвах за долю
Свой здабывалiсцягперамог!
Слаўся, зямлiнашайсветлаеiмя,
Слаўся, народаўбратэрскiсаюз!
Наша любiмаямацi-Радзiма,
Вечна жывiiквiтней, Беларусь!
Дружба народаў — сiла народаў —
Наш запаветны, сонечны шлях.
Горда ж узвiся ў ясныявыci,
Сцягпераможны — радасцiсцяг!
Слаўся, зямлiнашайсветлаеiмя,
Слаўся, народаўбратэрскiсаюз!
Наша любiмаямацi-Радзiма,
Вечна жывiiквiтней, Беларусь!
Страницы: << < 8 | 9 | 10